Sergey Yesenin.

“Anama məktub”

Azərbaycan dilinə 5 tərcümə variantı

Сергей Есенин

Письмо матери

Ты жива еще, моя старушка?

Жив и я. Привет тебе, привет!

Пусть струится над твоей избушкой

Тот вечерний несказанный свет.

Пишут мне, что ты, тая тревогу,

Загрустила шибко обо мне,

Что ты часто ходишь на дорогу

В старомодном ветхом шушуне.

И тебе в вечернем синем мраке

Часто видится одно и то ж:

Будто кто-то мне в кабацкой драке

Саданул под сердце финский нож.

Ничего, родная! Успокойся.

Это только тягостная бредь.

Не такой уж горький я пропойца,

Чтоб, тебя не видя, умереть.

Я по-прежнему такой же нежный

И мечтаю только лишь о том,

Чтоб скорее от тоски мятежной

Воротится в низенький наш дом.

Я вернусь, когда раскинет ветви

По- весеннему наш белый сад.

Только ты меня уж на рассвете

Не буди, как восемь лет назад.

Не буди того, что отмечалось,

Не волнуй того, что не сбылось,-

Слишком раннюю утрату и усталость

Испытать мне в жизни привелось.

И молиться не учи меня. Не надо!

К старому возврата больше нет.

Ты одна мне помощь и отрада,

Ты одна мне несказанный свет.

Так забудь же про свою тревогу

Не грусти так шибко обо мне.

Не ходи так часто на дорогу

В старомодном ветхом шушуне.

ANAMA MƏKTUB

1. Əliağa Kürçaylının tərcüməsi

(S.Yesenin. “Şeirlər” kitabı, Bakı, 1975)

Söylə, yaxşısanmı, mehriban ana?

Mən də pis deyiləm. Salamlar sənə!

Qoy axıb süzülsün kiçik komana

Axşamın əsrarlı işığı yenə.

Mənə yazırlar ki, çox darıxırsan

Könül həyəcanını gizləyib bütün –

Əynində o köhnə, nimdaş paltarın

Mənimçün yollara çıxırsan hər gün.

Axşamlar qaranlıq qovuşan zaman

Görürsən yummamış göz qapağını,

Kimsə meyxanada dolaşan zaman

Köksümə saplayıb fin bıçağını.

Bu əzabdan doğan sayıqlamadır,

Yox, yox, mehribanım! Sakit ol, dayan,

O qədər də əyyaş deyiləm, inan.

Mən səni görməmiş köçəm dünyadan.

Yenə əvvəlki tək mehribanam mən,

Yalnız bircə arzu hakimdir mənə:

Qurtarıb üsyankar qüssə əlindən

Alçaq komamıza qayıdam yenə.

Gələrəm, gələrəm, baharsayağı

Bağlarda budaqlar açanda çiçək.

Ancaq sən yuxudan məni sübh çağı

Oyatma, səkkiz il əvvəl olantək.

Ölən arzuları oyatma tamam,

Tərpətmə açmadan solanları sən,

Mən çox itirmişəm, çox yorulmuşam,

Mən bütün bunları dadmışam erkən.

Məni duaya da öyrətmə daha,

Mən bir də keçmişə dönmərəm artıq.

Tək sənsən könlümə səadət, dayaq,

Tək sənsən mənimçün əsrarlı işıq.

Unut qəlbindəki həyəcanları

Mənimçün o qədər gizli yanma sən.

Əynində o köhnə, nimdaş paltarın

Mənimçün yollarda çox dayanma sən.

2. Mahir Qarayevin tərcüməsi (1995)

Söylə, qarıcığım, salamatmısan?

Mən də salamatam. Salamlar sənə!

Qoy axsın axşamın sirli işığı

O kiçik daxmanın qəribliyinə.

Yazırlar: gizlicə dolub dərd-sərə

Yanırsan həsrətdən korun-korun sən;

Nimdaş sırıxlında gündə yüz kərə

Yoluna çıxırsan mən nankorun sən.

Şər vaxtı gözlərin dolur təlaşla,

Axşamın toranı durur qəsdinə;

Guya meyxanada, dava-dalaşda

Kimsə fin bıçağın soxur köksümə.

Əl çək, canım-gözüm, qəlbini didən

Belə qarış-quruş xəyal-xülyadan.

O qədər də əyyaş deyiləm ki, mən

Səni görməyincə köçəm dünyadan.

Mən dəyişməmişəm heç bir tikə də,

Elə həminkiyəm – mehriban, həlim;

Tək bircə arzum var – bitsin bu kədər,

Yenə evimizə qayıdım, gəlim…

Gələrəm, bağımız baharsayağı

Ağappaq gül açıb çiçəkləyincə;

Amma oyatma ha məni sübh çağı-

Oyatdığın kimi səkkiz il öncə.

Ölən arzuları təkrar oyatma,

Ölən ümidləri gətirmə dillə;

Çox… çox itirmişəm mən bu həyatda,

Başım az çəkməyib yaşıma görə.

Öyrətməzsən məni sən duaya da,

Dönmərəm keçmişə bir anlıq belə;

Sevincim, təsəllim sənsən dünyada,

Tək sənsən bir dünya aydınlıq mənə.

Di bəsdi bu qədər gizli darıxdın,

Yandın həsrətimdən korun-korun sən,

Əynində o köhnə, nimdaş sırıxlın

Az dayan yolunda mən nankorun sən.

3. Eyvaz Borçalının tərcüməsi

(“Ədəbiyyat” qəzeti, 6 oktyabr 2006-cı il)

Sən hələ sağsanmı, varsanmı, ana?

Mən də salamatam, salamlarım var!

Hər axşam süzülüb axsın komana

Nə vaxtsa gördüyüm qənirsiz nurlar.

Yazıb deyirlər ki, xof var canında,

Məndən nigaransan sən bu çağında.

O köhnə dəbdəki nimdaş donunda

Tez-tez görünürsən yol qırağında.

Hər mavi axşamın çökdüyü vaxtda

Bir qorxu titrədir dil-dodağını.

Sənə elə gəlir kimsə kabakda

Saplayıb köksümə fin bıçağını

Zərər yox əzizim, ovun ürəkdən,

Hədyan xülyanı da gətirmə yada.

O qədər əyyaş ha deyiləm ki, mən,

Üzünü görməmiş öləm dünyada.

Mən hələ kövrəyəm həmişəkitək,

O qədər sıxıb ki, könlümü ələm,

Tək bircə arzum var, tezliklə gərək

Doğma komamıza qayıdıb gələm.

Dönüb gələcəyəm bir səhər ertə

Bəyaz bağımıza bahar gələndə

Amma əvvəlkitək yatdığım yerdə

Sübh tezdən oyatma, ay ana, sən də.

Oyatma baştutmaz boş xəyalları,

Tərpətmə, qoy qalsın hələ yuxuda.

Çox erkən dadmışam mən qəm-qubarı,

Çox erkən dadmışam yorğunluğu da!

Mənə ibadət də öyrətmə, bax ha!

Gedən gedərgidi, qayıtmaz durum.

Təkcə sən özünsən sevincim, arxam,

Təkcə sən özünsən qənirsiz nurum.

Unut hər təlaşı, dərd çəkmə məndən,

Qoy daha qalmasın qorxu canında.

Tez-tez yollara da çıxma bu gündən

O köhnə dəbdəki nimdaş donunda.

4. Knyaz Aslanın tərcüməsi

(“Poetik tərcümələr” kitabı, 1-ci toplu, 2006)

Hələ sağmısan sən, ay qarıcığım?

Mən də salamatam. Salamlar olsun!

O qərib axşamın sirli işığı

Süzülüb qoy sənin daxmana dolsun.

Mənə yazırlar ki, düşüb min hala,

Dərdimdən yamanca qüssələnmisən.

Darıxıb çox tez-tez çıxırsan yola

Köhnəlib üzülmüş paltarınla sən.

Boylanıb axşamın qaranlığından

Elə bil görürsən sən bu çağımı:

Guya kimsə mənlə dalaşan zaman

Soxur ürəyimə fin bıçağını.

Heç bir şey olmayıb, əzizim! Dayan.

Bu ancaq acı bir sərsəmləmədir.

O qədər əyyaş ki deyiləm, inan,

Mən səni görməmiş öləm hələ bir.

Həminki kimiyəm – mehriban, əziz

Bir arzu göyərir qəlbimdə dən-dən:

Deyirəm kaş bizim kasıb evimiz

Tezliklə qurtarsın qəmli həsrətdən.

Mənsə dönəcəyəm bahar gələndə,

Ağdonlu bağımız açsın qəlbimi

Amma daha məni dan söküləndə

Oyatma, səkkiz il əvvəlki kimi.

Nələr arzulardıq – oyatma bir də,

Nələri görmədik – açma pərdəni.

Vədəsiz itki də, ağır kədər də

Çox sınağa çəkdi həyatda məni.

Dua da öyrətmə. Gərəyim deyil!

Bir daha qayıtmaq olmaz keçmişə.

Tək sənsən təsəllim, sənsən köməyim,

Sehirli işığım sənsən həmişə.

Son qoy qəlbindəki həyəcanlara,

Məndən arxayın ol, daha az qəmlən.

Belə tez-tez çıxma daha yollara,

Köhnəlib üzülmüş paltarınla sən.

5. Isaxan Isaxanlının tərcüməsi (2009)

Söylə, canım ana, salamatmısan?

Özünə yaxşı bax, özünü qoru,

Qoy sənin daxmandan əksik olmasın

Aylı gecələrin füsunkar nuru.

Eşitdim düşübsən həyəcanlara,

Yamanca qəmlənib nur baxışların.

Darıxıb çıxırsan tez-tez yollara

Əynində o əski, nimdaş paltarın.

Elə ki gecələr getdin yuxuya,

Görürsən sən ancaq bircə halımı.

«Kabak döyüşü»ndə kim isə guya

Sancıbdır köksümə fin bıçağını.

Üzülmə əzizim, sakitləş həmən,

Kədəri, qüssəni tam unut, dedim.

O qədər bədəsil deyiləm ki mən

Səni görməmişdən dünyadan gedim.

Mehriban balanam incimə məndən,

Ürəyimdə qalıb tək arzum, ana.

Bu dəli həsrəti atıb içimdən,

Nolaydı, tezliklə dönəydim sana.

Həsrətin yandırır, ana, içimi

Baharda gələcəm görməyə səni.

Amma bax, səkkiz il əvvəlki kimi

Ala-qaranlıqdan oyatma məni.

Göynətmə qəlbini xatirələrlə,

Qoy acı keçmişin qalmasın izi.

Çox erkən ayrılıq və itkilərlə,

İmtahana çəkib bu həyat bizi.

Dua öyrənmək də istəmirəm mən,

Keçmişə dönməyi söyləmə mana.

Təsəllim də sənsən, köməyim də sən,

Tanrının nuru da səndədir, ana.

Unut, fikir vermə həyəcanlara,

Qoy gülsün yenə də nur baxışların.

Daha belə tez-tez çıxma yollara,

Əynində o əski, nimdaş paltarın.