Azərbaycan dilinə 2 tərcümə variantı.
Молча сижу под окошком темницы;
Синее небо отсюда мне видно:
В небе играют все вольные птицы;
Глядя на них, мне и больно и стыдно.
Нет на устах моих грешной молитвы,
Нету ни песни во славу любезной:
Помню я только старинные битвы,
Меч мой тяжелый да панцирь железный.
В каменный панцирь я ныне закован,
Каменный шлем мою голову давит,
Щит мой от стрел и меча заколдован,
Конь мой бежить, и никто им не правит.
Быстрое время — мой конь неизменный,
Шлема забрало — решетка бойницы,
Каменный панцирь — высокие стены,
Щит мой — чугунные двери темницы.
Мчись же быстрее, летучее время!
Душно под новой бронею мне стало!
Смерть, как приедем, подержит мне стремя;
Слезу и сдерну с лица я забрало.
Eyvaz Borçalının tərcüməsi
(Dünya ədəbiyyatı kitabxanası, 33-cü cild // Bakı, “Yazıçı”, 1989)
Pəncərə altında dinməz oturub,
Məhbəsdən göyləri seyr edirəm mən.
Orda azad quşlar əndişə qurub,
Baxdıqca yanıram xəcalətimdən.
Elə bir duam yox, – dilimdə ola,
Susub, dodağımda nəğməm də dinmir.
Köhnə döyüşlərdi yadımda qalan,
Qılıncım ağırdı, zirehim dəmir.
İndi daş içində necə yayxanım,
Basır daş başlığım başımdan məni.
Ovsuna salınıb qılınc-qalxanım,
Çapır köhlən atım – boşdu yüyəni.
Şütüyən zamana – köhlən əvəzi,
Mənim daş zirehim – barı yapısı.
Başlıq pərvazım da – mazqal qəfəsi,
Qalxanım – zindanın çüyün qapısı.
Şütü, ey zamana, baş alıb qaçaq!
Ağırdı bu yeni zireh havası!
Mənim üzəngimi əcəl tutacaq;
Çəkib atacağam üzdən pərvazı.
İsaxan İsaxanlının tərcüməsi
(“Bizim lider” qəzeti, 18 iyul 2009-cu il)
Sakitcə oturub dəmir qəfəsdə,
Aynadan səmanı seyr edirəm mən.
Quşlar nəğmə deyir başımın üstə
Dayana bilmirəm xəcalətimdən.
Dilimdə nə dua, nə yalvarış var
Nə də gözəllərə nəğmə deyirəm
Xəyalımda - yalnız keçmiş döyüşlər
Qılıncım, qalxanım, bir də dəbilqəm
Hər tərəf qaranlıq, ayaqda qandal
Daş divar qəlbimi sıxır yamanca
Nə qılınc, nə qalxan, nə dəbilqə var
Atım da vurnuxur yalqız qalınca
Ötüb keçən günlər - o köhlən atım,
Döyüş dəbilqəm - bu ölüm qəfəsi.
Hündür daş divarlar – dəmir libasım,
Qalxanım - zindanın çuqun qapısı.
İndi ümid bircə zamana qalıb,
Əssin yellər kimi aparsın məni.
Qara buludlar tək çiyninə alıb,
Bu dəmir məhbəsdən qurtarsın məni